Wystawa zrodziła się z potrzeby opowieści o artystkach, których życie i twórczość są fascynujące, ale znalazły się poza obiegiem sztuki i przez to pozostają niezauważone. Projekt zapoczątkował znajdujący się w Kolekcji Galerii Studio- „Obraz szaro-pomarańczowy” autorstwa Janiny Węgrzynowskiej (1930–2010) z 1979 roku. W ramach przygotowań do wystawy kolekcji w 2021 kuratorka Paulina Olszewska zainteresowała się opartową kompozycją oraz jej autorką, na której temat odnaleźć można było tylko strzępy informacji.
Postać Janiny Węgrzynowskiej, artystki związanej z Warszawą, zdaje się powiela, biografie wielu kobiet aktywnych na polu sztuki w XX wieku w Polsce i na świecie. Charakteryzuje je często bardzo innowacyjne czy progresywne myślenie o sztuce oraz interdyscyplinarność na wielu polach. Były i ciągle są to artystki eksperymentujące i skoncentrowane na sztuce, intensywnie pracujące przez większość życia. A mimo to istniejące poza głównym nurtem, bez wystarczającego wsparcia i odpowiedniej dla ich talentu możliwości zaistnienia. Po śmierci zaś ich twórczość, pozostawiona nierzadko bez opieki, zostaje skazana na rozproszenie albo zniszczenie, a tym samym – na zapomnienie.
Nasza opowieść o Janinie Węgrzynowskiej i jej sztuce polega między innymi na zainicjowaniu dialogu ze współczesnymi artystkami i artystami. Kuratorka zaprosiła do współpracy osoby pochodzące z różnych środowisk, działające w odmiennych mediach i dziedzinach sztuki. Jej celem było zwrócenie uwagi na aktualność praktyki Węgrzynowskiej i ponowne umieszczenie jej w obiegu artystycznym. Istotnym aspektem jest otoczenie artystki troską i zaopiekowanie się jej spuścizną oraz archiwum. Wystawa daje możliwość nawiązania symbolicznej relacji między zaproszonymi artystkami i artystami a Węgrzynowską i jej twórczością. Będzie próbą zwrócenia uwagi na niewystarczającą obecność artystek, i to zarówno tych nieżyjących, jak i tych aktywnych na polu sztuki.
Zaproszenie do udziału w projekcie dla większości osób było także pierwszym kontaktem z Janiną Węgrzynowską i jej sztuką, co stało się dla nich źródłem inspiracji. Agata Bogacka wejdzie w malarski dialog z Janiną Węgrzynowską. Związana z Berlinem Jenny Brockmann zainteresowała się współpracą artystki z wykładowcami Politechniki Warszawskiej przy tworzeniu pracy laserowej pokazywanej w Galerii Studio w 2005 roku. Austriacka artystka Dagmar Schürrer przełoży opartowe trójwymiarowe kompozycje Węgrzynowskiej na język rzeczywistości rozszerzonej (AR). Agnieszka Grodzińska skupi się na sposobach tworzenia iluzji optycznej i procesie powstawania dzieła sztuki.
Magdalena i Ludomir Franczak niespełna dziesięć lat temu zetknęli się po raz pierwszy Węgrzynowską w Lublinie, gdzie zawędrował jej dorobek. Spotkanie ze spuścizną artystki, zainspirowało Ludomira Franczaka do stworzenia projektu z pogranicza teatru, sztuk wizualnych i dokumentalistyki „Życie i śmierć Janiny Węgrzynowskiej” (2016), zrealizowanego w ramach projektu „Placówka”. W Galerii Studio artysta wykorzysta elementy scenograficzne, jak również swym działaniem dopełni te prace Węgrzynowskiej, które nie zostały przez nią ukończone. W przestrzeni wystawy zaistnieje warstwa dźwiękowa skomponowana przez Marcina Dymitra przy okazji współpracy z Franczakiem w ramach spektaklu. Magdalena Franczak sięgnie do pamiętników Węgrzynowskiej i opisywanego przez nią doświadczenia pracy w pracowni i z jej fizyczną przestrzenią. Artystka połączy ją z praktykami rytualnymi i przetworzy w formę ceramicznej instalacji.