Gniewkowo

Wersja do wydrukuWersja PDF
Opis: 

Miasto położone w połowie drogi między Inowrocławiem a Toruniem. Znaleziska archeologiczne potwierdzają istnienie wczesnośredniowiecznej osady; w dokumentach pisanych miejscowość wzmiankowana w 1185 r. Po podziale Księstwa Inowrocławskiego gród nabierał znaczenia i otrzymał prawa miejskie za czasów panowania księcia Siemomysła. Przyjmuje się, że miało to miejsce między 1268 a 1287 r. Na przełomie XIII i XIV wieku Gniewkowo pełniło funkcję stolicy samodzielnego księstwa. W latach 1332-1343 miasto było okupowane przez Krzyżaków. Około 1350 r. księciem gniewkowskim został Władysław Biały, który brał aktywny udział w polityce polskiej za czasów Ludwika Węgierskiego. W marcu 1376 r. po kilkuletniej zawierusze wojennej książę odsprzedał polskiemu królowi swoje państewko za dziesięć tysięcy florenów, samemu zostając benedyktyńskim mnichem. Gotycki nagrobek księcia zachował się do dziś w Dijon we Francji. Obszar księstwa stopniowo włączono do województwa inowrocławskiego i Ziemi Dobrzyńskiej. W 1450 r. Gniewkowo otrzymało nowy przywilej, nadany przez Kazimierza Jagiellończyka. Mimo niewielkich rozmiarów i utraty znaczenia, miasto było dość ważnym ośrodkiem na szlaku handlowym do Torunia, dopiero wojny ze Szwedami zahamowały rozwój miasta. W latach 1772-1920 miejscowość należała do Prus, w których od 1879 r. używano zgermanizowanej nazwy Argenau.

Głównym zabytkiem Gniewkowa jest kościół farny pod wezwaniem świętych Mikołaja Biskupa i Konstancji z XIV wieku. Parafia gniewkowska wzmiankowana była w 1303 r. Obecny kościół był przebudowany w XVIII wieku przez dobudowanie drewnianej barokowej wieży zwieńczonej hełmem i wieżyczki na sygnaturkę; podczas remontu zbarokizowano również wnętrze. Zasadniczy trzon jednonawowej świątyni pozostał jednak gotycki. Wnętrze przykryte pozornym sklepieniem kolebkowym pokrytym malowidłami. Wystrój barokowy i rokokowy z XVII i XVIII wieku; w kościele znajduje się krucyfiks z relikwiami Jana Bosco – założyciela Salezjanów.

Miasto zachowało dawny układ urbanistyczny z prostokątnym rynkiem pośrodku, przy którym wśród eklektycznej zabudowy zachowała się XVIII-wieczna kamienica, ponadto w mieście przetrwał neoromański budynek synagogi z 1880 r., obecnie pełniący funkcję hali sportowej.

Współrzędne geograficzne: 

Dodaj komentarz

CAPTCHA
To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.