Łabiszyn

Wersja do wydrukuWersja PDF
Opis: 

Położone nad Notecią miasto, liczące ponad cztery tysiące mieszkańców, na granicy Pałuk i Kujaw. We wczesnym średniowieczu istniał tu gród obronny, wymieniany w 1247 r. jako własność rycerska. W 1369 r. Łabiszyn otrzymał prawa miejskie, a w 1376 r. wojewoda brzesko-kujawski Andrzej z Łabiszyna herbu Prawdzic wybudował w nim zamek. W XVI i XVII wieku miejscowość była silnym ośrodkiem protestantyzmu. Wojny szwedzkie, zarazy i pożary w XVII i XVIII stuleciu przyczyniły się jednak do upadku gospodarczego Łabiszyna, czemu aktywnie starali się przeciwdziałać jego właściciele; i tak w 1772 r. Franciszek Bogusław Skórzewski ulokował nowe miasto na lewym brzegu Noteci, sprowadzając do niego sukienników, przeważnie ewangelików. Do rodziny Skórzewskich miasto należało od 1764 r.

Wartym zwiedzenia obiektem Łabiszyna jest usytuowany na wzniesieniu zespół poklasztorny Reformatów z 1690 r. Zakonników sprowadzono do miasta przed 1660 r.; w 1687 r. pożar zniszczył doszczętnie drewnianą świątynię pokalwińską z 1594 r. a nową, zachowaną do dziś, ufundowała Teresa Gembicka. W 1818 r. nastąpiła kasata zakonu – budynki klasztorne przejęła parafia i szkoła katolicka. W 1911 r. kościół św. Mikołaja rozbudowano, powiększając prezbiterium i wznosząc dwie kaplice. Zespół znacznie ucierpiał podczas II wojny światowej i został odbudowany w latach 1948-1949. W 1971 r. zagospodarowano teren górki klasztornej według projektu architekta Waldemara Preisa. Późnobarokowy kościół posiada wystrój neobarokowo-barokowy. Przy świątyni stoi rzeźba św. Jana Nepomucena oraz pomnikowy, okazały dąb.

Na starym mieście można zobaczyć kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Panny sióstr elżbietanek. Budowla stoi na miejscu ceglanego, XIII-wiecznego kościoła św. Mikołaja. Obecną świątynię przebudowano na przełomie XVI i XVII wieku, wykorzystując część murów z poprzedniej. W drugiej połowie XVIII wieku rozebrano kościół, pozostawiając prezbiterium jako kaplicę, a w 1895 r. dobudowano klasztor sióstr elżbietanek. Z późnoromańskiej bazyliki zachowały się nieznaczne fragmenty muru po bokach półkoliście zamkniętej arkady tęczowej oraz – od północy częściowo a od południa całkowicie – obramienie półkoliście zamkniętych okien. W mieście warto także zwrócić uwagę na zabudowę, w tym XIX-wieczny dwór, stojący na miejscu dawnego zamku, z resztkami dawnego parku.

Współrzędne geograficzne: 

Dodaj komentarz

CAPTCHA
To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.