Ostromecko

Wersja do wydrukuWersja PDF
Opis: 

Wieś położona na prawym brzegu Wisły, na wschód od bydgoskiego Fordonu. Najstarsze źródła pisane wymieniają Ostromecko w XIII-wiecznym dokumencie księcia Konrada Mazowieckiego z 5 sierpnia 1222 r. Ówczesny władca ziemi chełmińskiej przekazał 200 wsi, w tym również Ostromecko, zwane „Castrum”, misyjnemu biskupowi pruskiemu Chrystianowi. Od XV do XVII wieku miejscowością władał najbogatszy ród na ziemi chełmińskiej – ród Ostromeckich herbu Pomian. W XVIII wieku właścicielem miejscowości był król August II Mocny. Mniej więcej w tym czasie próbowano tu sprowadzić Zakon Paulinów, co się jednak nie powiodło, podobnie jak próba lokacji miasta przez Augusta III w 1750 r. Od XVIII wieku historia Ostromecka wiąże się z głównym zabytkiem wsi – rozbudowanym zespołem pałacowo-parkowym. W XVIII wieku stał tu obronny dwór szlachecki, który przebudowano na pałac w stylu saskiego rokoka, dziś zwany „starym”, który od pewnego czasu jest udostępniony dla zwiedzających. Prezentowana jest w nim kolekcja starych fortepianów, między innymi z czasów działalności kompozytorskiej Fryderyka Chopina. Posiadłość w 1804 r. nabył kupiec zbożowy z Grudziądza Jakub Martin Schönborn. Rozpoczął on budowę pałacu „nowego”, którą dokończył już jego syn Gottlieb w 1848 r. Dumny ze swej posiadłości właściciel zmienił też przebieg drogi państwowej z Chełmna do Ostromecka na odcinku jedenastu kilometrów, po to by z daleka było widać jego elegancką siedzibę. W 1873 r. jego córka wyszła za mąż, za dziedzica wielkiej fortuny, Albrechta von Alvenslebena, potomka arystokratycznej rodziny z Saksonii. Alvenslebenowie stracili posiadłość dopiero w czasie II wojny światowej. W dwudziestoleciu międzywojennym Ostromecko było obiektem wycieczek mieszkańców Bydgoszczy i Fordonu. Po wyzwoleniu z okupacji hitlerowskiej nastąpiła dewastacja pałaców i grobów. W 1995 r. od skarbu państwa posiadłość o powierzchni 34,76 hektarów wykupił Urząd Miejski w Bydgoszczy, który odrestaurował budynki i rekultywował otoczenie. Oba pałace otacza rozległy park krajobrazowy z okazami starodrzewu, w którego południowej części znajduje się mauzoleum rodowe Alvenslebenów. W pobliżu zespołu pałacowego znajduje się zabytkowy gotycki kościół pod wezwaniem świętego Mikołaja z XIV wieku, z barokową wieżą. Wystrój świątyni jest barokowy z gotyckimi rzeźbami Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XIV wieku oraz pietą z XV wieku. Otacza go mur z bramką barokową z 1737 r. W miejscowości, na terenie leśnego rezerwatu przyrody Las Mariański znajdują się źródła alkaliczne, eksploatowane przemysłowo od 1894 r. i rozlewane do dziś. Rezerwat porasta malownicze zbocza doliny Wisły, przywodząc na myśl krajobrazy gór. Ponadto na terenie wsi znajdują się budynki z przydaszonym drewnianym wejściem oraz relikty menonickiego cmentarza.

Współrzędne geograficzne: 

Dodaj komentarz

CAPTCHA
To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.