Rafał Gorzycki, założyciel kolektywu, o projekcie: „Założeniami przy tworzeniu tego kolektywu, twórcy z jednej strony o silnych korzeniach jazzowych i improwizowanych, a z drugiej, kompozytora muzyki współczesnej było wyjść z jazzowego świata, pozostając z nim w kontakcie i przyjaźni. Rozszerzyć spektrum, panoramę muzyki improwizowanej/jazzowej o założenia formalne i brzmieniowe (dramaturgia, struktura, czas, forma) kompozycji Serockiego, Tomasza Sikorskiego czy Ivesa.

Zbliżająca się 100. rocznica urodzin Kazimierza Serockiego (obok Pendereckiego i Lutosławskiego – mistrza polskiej muzyki współczesnej i kompozytora muzyki do filmu »Potop«) nakłoniły mnie do pochylenia się nad wyjątkową i wartościową twórczością tych trzech kompozytorów, których pojemność stylistyczna jest doskonała dla swobodnej reinterpretacji”.

Kazimierz Serocki, Tomasz Sikorski, Charles Ives to postaci, które do pewnego czasu nie były rozpoznawalne i doceniane w stopniu w jakim na to zasługiwały. O ile postać Ivesa jest już ikoną w USA i Europie, o tyle Serocki i Sikorski wciąż są w cieniu Pendereckiego czy Lutosławskiego, a ich muzyka nie jest często prezentowana, a przecież kolaże dźwiękowe i zderzenia pomysłów Ivesa, połączone z segmentami sonorostycznymi Serockiego, z użyciem jego modeli elektroniki, transowością faktur Sikorskiego – mogą odświeżyć tkankę, barwę i sam odbiór współczesnego jazzu, aby przełamać granice i przekroczyć hermetyczne wciąż bariery świata jazzu, muzyki klasycznej i współczesnej kameralistyki.

W ramach działań projektowych Rafał Gorzycki zaprosił do współpracy bardzo młode, wybitne i utalentowane postaci: Bartłomieja Chmarę – gitarzystę i kompozytora specjalizującego się w technice Sound Designu i współczesnej muzyce elektronicznej. Kolejnym artystą jest Mikołaj Sarad – kompozytor i saksofonista, specjalizujący się w muzyce klasycznej oraz współczesnej kameralistyce, student Bydgoskiej Akademii Muzycznej zarówno na Wydziale Kompozycji, jak i Instrumentalnym w klasie saksofonu.