Pod dachami Paryża. Wieczór muzyki francuskiej.

Wystąpią:
Toruńska Orkiestra Symfoniczna
Mirosław Jacek Błaszczyk — dyrygent

W programie m.in.:
C. Debussy — Mała Suita
M. Ravel — Nagrobek Couperina
M. Ravel — Bolero
G. Bizet — I Symfonia C-dur

Nadchodzący koncert zostanie poświęcony dwóm wybitnym przedstawicielom muzyki francuskiej: Claude’owi Debussy’emu i Maurice’owi Ravelowi. Wsłuchując się w tchnące geniuszem dzieła tych kompozytorów, wyruszymy w fascynującą, muzyczną podróż do samego Paryża. Wierzymy, że żywa kolorystyka impresjonistycznych utworów Debussy’ego i subtelna rytmika Ravela pozwoli słuchaczom przenieść się na moment na ulice francuskiej stolicy rozbrzmiewające najsłynniejszymi melodiami wszechczasów.

Wieczór otworzy Mała Suita Claude’a Debussy’ego – jedno z najwcześniejszych dzieł kompozytora, które powstało w 1899 roku. W składającym się z czterech miniatur utworze wyraźnie pobrzmiewa już czysto impresjonistyczny styl Debussy’ego, który doskonale łączy się z motywami tradycyjnej muzyki francuskiej. Mała suita wyraźnie nawiązuje do twórczości francuskich klawesynistów z XVII i XVIII wieku: jest lekka i wdzięczna, a przy tym bardzo ludyczna, co jest zasługą zawartych w niej tanecznych motywów. Nie zabraknie także suity fortepianowej pt. Nagrobek Couperina Maurice’a Ravela z 1917 roku. U źródeł dzieła znajduje się pragnienie upamiętnienia twórczości wielkiego klawesynisty – Couperina, którego twórczość zyskała popularność na fali powrotu do tradycyjnej francuskiej muzyki XVIII wieku. Nagrobek Couperina wyróżnia bardzo ciekawa kompozycja składająca się z 6 części, z których każda została poświęcona jednemu ze zmarłych podczas I wojny światowej przyjaciół Ravela. Jest to subtelne w wydźwięku dzieło, doskonale równoważące pogodny, pełny ciepła nastrój z nostalgiczną tęsknotą. W 1919 roku Ravel przełożył fortepianowy utwór na całą orkiestrę. Pojawi się także Boléro Ravela, które zostało stworzone w 1928 roku na specjalne zamówienie Idy Rubinstein. Kompozycja od samego początku została przeznaczona na muzykę do przedstawienia baletowego w choreografii Bronisławy Niżyńskiej. Dzieło to, będące stylizacją hiszpańskiego tańca o tej samej nazwie, opiera swoją strukturę na prostych wariacjach jednego tematu melodyczno-rytmicznego granego przez różne instrumenty. Wraz z rozwojem utworu do gry włączane są kolejne instrumenty, których brzmieniu od samego początku towarzyszy jednostajny werbel. Dynamiczne Boléro, nie bez powodu określane przez Ravela mianem studium instrumentacji, ostatecznie wieńczy akompaniament 26 instrumentów.