Koncert "Viwat Polonia"

Wystąpią:
Paweł Wakarecy - fortepian
Toruńska Orkiestra Symfoniczna
Wojciech Rodek - dyrygent
Piotr Matwiejczuk - prowadzenie

W programie:
I. J. Paderewski – Symfonia h-moll "Polonia" op. 24
I. J. Paderewski - Fantazja polska gis-moll na fortepian i orkiestrę op. 19

My również mieliśmy swojego Wołodymyra Zełenskiego, wprawdzie nie aktora ,lecz pianistę i kompozytora – Ignacego Jana Paderewskiego, męża stanu, patriotę, który swoje życie poświęcił ojczyźnie i walce o jej niepodległość. Ten wybitny strateg i genialny orator, wspomniane przymioty również łączą go z prezydentem Ukrainy, mówił: „Myśl o Polsce wielkiej i silnej, wolnej i niepodległej była i jest treścią mego istnienia” (…). „W walce nam narzuconej zwyciężymy!”. „Polskę można pokonać, ale duch nasz nigdy nie ulegnie, bo jest nieśmiertelny!”. Te słowa mają moc, wyzwalają energię, którą niesie również muzyka.
Symfonia h-moll op. 24 „Polonia” nakreślona ręką Paderewskiego latach 1904-1907 powstała na okoliczność uczczenia czterdziestej rocznicy Powstania Styczniowego. Obfitująca w efekty ilustracyjne składa się z trzech części, a w każdej z nich pobrzmiewa w różnych odsłonach barwowych „motyw przemocy”. Nie on jest jednak w tym dziele najważniejszy, gdyż w trzeciej części (Vivace) przezwyciężony zostaje przez motyw apoteozy oparty na melodii polskiego hymnu narodowego.
Powstanie Fantazji polskiej, w oryginale zatytułowanej Fantaisie polonaise sur des thèmes originaux, przypadło na okres największej popularności Ignacego Jana Paderewskiego jako wirtuoza fortepianu. Tę wydaną w 1883 roku kompozycję cechuje obfitość pomysłów melodycznych o proweniencji ludowej. Słychać w niej rytmy mazura i krakowiaka, zaś wirtuozowsko potraktowana partia fortepianu sprawiła, że Fantazja szybko zdobyła nie tylko serca słuchaczy lecz także pianistów, którzy wpisali ją w swój repertuarowy korpus już na stałe.
Może miał rację Paderewski głosząc tezę, że: „Żaden z narodów na świecie nie może się poszczycić takim, jak nasz, bogactwem uczuć i nastrojów. Na harfę narodu naciągnęła ręka Boża strun bezmiar cichych i rzewnych, potężnych i głośnych. Mamy i miękkość kochania i dzielność czynu, i liryzm szeroką płynący falą, i siłę rycerską, waleczną; mamy i tęsknotę dziewiczą, i męską rozwagę, i smutek tragiczny starca, i lekkomyślną młodzieńca wesołość”. Przekonajmy się o tym, słuchając „Polonii” oraz Fantazji polskiej.