Autor świadomie, z premedytacją i z poczuciem pełnej odpowiedzialności dokonał wyboru swej drogi artystycznej. Ograniczył się do tworzywa malarskiego bardzo prostego- zwykłego. Wyrzekł się „ fajerwerków” czy efektów na pokaz. A zrobił to w przekonaniu, że zamysł plastyczny, nawet najbardziej literacki – ale naprawdę przeżyty- jest impulsem, siłą motoryczną do celnego przetransponowania go na język malarski. Zamysł spełnia się, gdy trafia w sedno zasadniczych pytań. Prawda doznań skutecznie opiera się stylizacji czy zbędnej ozdobności. To właśnie to przekonanie i wybór tej, a nie innej drogi twórczej spełnia się w tym malarstwie.

Specyficzna wyobraźnia, refleksyjny intelekt, oraz niezwykły dar obserwacji świata i zjawisk są bazą tych dokonań. Odwołują się one i wkraczają w obszar naszych doznań i przemyśleń.

Träger buduje z wielką wnikliwością i odpowiedzialnością swój intymny komentarz „ludzkiego losu”. Jest w tym tak z pozoru zwyczajnym malarstwie i siła i odwaga przeciwstawienia się okresowym tendencjom, i swoista pokora wobec tradycji i doświadczeń minionego czasu .Rzeczy dobrze nam znane nabierają w tych pracach wyjątkowego, przez autora wyznaczonego, znaczenia .Cieszy się ich obecnością i zastanawia się nad ich trwaniem. I chce nam powiedzieć, mówi nam, że za tymi drzwiami, za tym oknem , wśród tych drzew istnieje coś, co jest mu bliskie, coś ,co obdarzył cząstką samego siebie. Bez lęku i obaw pokazuje „urodę” świata przez akcentowanie braku stereotypowej piękności. Rzeczy zwyczajnych stara się nie uszkodzić monumentalizacją czy udziwnieniem formy. Rzeczy zwykłe mają pozostać takimi, jakimi są, ale jednocześnie mają prowokować do odkrycia tego, co zakryte. Ruch kameralnej wyobraźni to siła napędowa tych realizacji. Zaś lata doświadczeń twórczych i prób warsztatowych, pozwoliły autorowi wypracować i ukształtować środki wyrazu absolutnie spójne z zamysłem koncepcyjnym.