Odkryj tajemnice toruńskiego złotnictwa w Ratuszu Staromiejskim! Wystawa „Złotnicy toruńscy – Niklaus i Johann Christian Bröllmannowie”.

Niklaus i Johann Christian Bröllmannowie należeli do grona wybitnych złotników toruńskich przełomu XVII i XVIII wieku. Na ich twórczość składają się różne wyroby, np. monstrancje i sukienki, a więc sprzęty o znacznych rozmiarach, stanowiących poważne zamówienia, ale także mniejsze naczynia liturgiczne. Na wystawie zaprezentowane będą także materiały archiwalne dotyczące tych złotników oraz wzorniki ornamentów, z których być może Bröllmannowie czerpali inspiracje.

Niklaus Bröllmann po raz pierwszy wymieniony jest w cechowych aktach toruńskich w roku 1670 w kwartale św. Michała, kiedy cech złotniczy przyzwala mu odbyć staż czeladniczy (Mutjar) u Johanna Christiana Bierpfaffa (nadwornego złotnika Władysława IV i Jana Kazimierza). Wcześniejsze okoliczności życia Bröllmanna seniora nie są znane. Nazwisko to nie pojawia się uprzednio wśród złotników toruńskich. Niklaus Bröllmann przybył na pewno do miasta podczas wędrówki czeladniczej i tu zakończył ją stażem. Potwierdzają to listy obywateli miasta Torunia, na których figuruje on od roku 1672 jako obywatel obcego pochodzenia. W grudniu 1672 roku Bröllmann zostaje wyzwolony na mistrza, a w roku 1679 przyjmuje pierwszego ucznia – Hanssa Witkego. Ogółem przez pracownię mistrza Niklausa przewinęło się dziesięciu uczniów, w tym jego dwóch synów: Johann Christian i Samuel.

Johann Christian Bröllmann urodził się w 1675 roku. Po ukończeniu nauki i odbyciu stażu u swego ojca został wyzwolony na mistrza i przyjął obywatelstwo miasta Torunia. Młodszy Bröllmann przyjął do siebie dwóch uczniów, których dalszy los jednakże nie jest znany. W pracowni Johanna Christiana odbył też Mutjar jeden czeladnik, późniejszy mistrz toruński – Johann II von Hausen.

Niklaus i Johann Christian Bröllmannowie wykonywali dzieła bardzo różnorodne, choć niekiedy eklektyczne, odpowiadały one jednak zmieniającej się modzie i nowym potrzebom odbiorców. Dosyć dobrze i swobodnie posługiwali się techniką repusowania, zdecydowanie gorzej – grawerunkiem. Poprzez zgromadzone na wystawie obiekty – monstrancje, kielichy, puszki na komunikanty, pacyfikały, lichtarze – chcielibyśmy zaprezentować wyjątkową twórczość Bröllmannów.