Pierwsza osada targowa na terenie obecnego miasta powiatowego wykształciła się w drugiej połowie XII wieku. Gród został jednak wymieniony po raz pierwszy w źródłach pisanych dopiero w 1312 r. Do połowy XIV wieku wzniesiono zamek sępoleński wzmiankowany w 1359 r. Rok później Hektor Ostroróg – ówczesny właściciel Sępólna – otrzymał z rąk Kazimierza III Wielkiego przywilej lokacyjny. W latach 1409 i 1414 miasto niszczyli Krzyżacy. Pod koniec XVI wieku miejscowość przejmuje rodzina Zebrzydowskich. Odnowienie w 1674 r. praw miejskich i przejęcie mniej więcej w tym samym okresie Sępólna przez rodzinę Potulickich stało się przyczyną jego stopniowego rozwoju, zahamowanego dopiero przez pożar z 1854 r., który zniszczył większość ówczesnej zabudowy. Po okresie zaborów, w 1920 r. miasto stało się stolicą powiatu, obejmującego polską część Krajny. Obecnie Sępólno, zamieszkiwane przez dziewięć tysięcy mieszkańców na obszarze 6 km2, stanowi lokalny ośrodek przemysłu drzewnego oraz spożywczego. Położone nad Jeziorem Sępoleńskim jest również ciekawym miejscem wypoczynku.
W mieście warto zwiedzić klasycystyczny kościół parafialny św. Bartłomieja, usytuowany na prawym brzegu wypływającej z Jeziora Sępoleńskiego strugi Sępolna, wzniesiony przez mistrza murarskiego Jana Ludwika Vasentina z Debrzna w latach 1789-1803, w miejscu poprzedniego z 1360 r., a następnie rozbudowany o wieżę i przęsło w latach 1926-1927, w stylu neobarokowym. Wystrój prezentuje liczne style artystyczne, od gotyckiego do klasycystycznego, wskazując na długą historię miasta; na uwagę zasługuje rokokowo-klasycystyczny ołtarz główny z rzeźbami świętych, aniołów i gorejącego serca. Ciekawie prezentują się ołtarze boczne, z których stojący przy ścianie północnej zawiera obraz z przedstawieniem sylwetki Chrystusa Ukrzyżowanego. Prawdopodobnie był on tłem rzeźbionego krucyfiksu otoczonego kultem, o czym świadczy napis z 1821 r. Sam obraz jest barokowy z XVII wieku. Ściany i sklepienie świątyni pokrywają bogate polichromie z 1960 r.
Dodaj komentarz